درود بر سزار» را به ساده‌ترین بیان ممکن می‌توان یکی از آن ساخته‌هایی دانست که شاید در فروش و درو کردن انواع و اقسام جوایز در فستیوال‌های کوچک و بزرگ عملکردی خارق‌العاده نداشته باشند، اما آن‌قدر عناصر فرامتنی خود را هماهنگ‌شده و درست چیده‌اند که سخت می‌توان به پایشان نشست و از تماشایشان نهایت لذت را نبرد. فیلم‌هایی خواستنی که شاید در جذب مخاطب عامه‌ی سینمای امروز آن‌گونه که باید و شاید موفق نباشند و حتی نتوانند در میان آثار بزرگ تاریخ سینما جایگاه ویژه‌ای برای خود دست و پا کنند، اما بدون شک با هنرآفرینی‌ها و قصه‌گویی‌های ویژه و جذابشان، شگفتی‌ها و ارزش‌های پنهان شده در تمام لایه‌های این مدیوم را به یاد خیلی‌ها می‌آورند و همان‌گونه که در ابتدای کار گفتم، این تازه‌ترین ساخته‌ی برادران کوئن نیز بدون شک یکی از همین آثار است. اثری که شاید وجود تعدادی نقص آزاردهنده در ساختار روایی‌اش خیلی سریع آن را از قلمرو شاهکارهای فراموش ناشدنی کوئن‌ها خارج کند، اما هنوز هم که هنوز است آن‌قدر در خلق سکانس‌ها و تقدیم درست مفاهیم به مخاطب عالی است که پر بیراه نگفته‌ام اگر بگویم هیچ‌جوره نباید از خیر تماشای آن گذشت.
نقد فیلم درود بر سزار – Hail Caesar
شاید ,آثار ,درست ,یکی ,می‌توان ,آن‌قدر ,که شاید ,بدون شک ,یکی از ,را به ,شاید در
درباره این سایت